Ακούμε συχνά τα τελευταία χρόνια τον όρο αυτοσυμπόνια.
Υπάρχουν άνθρωποι που (λανθασμένα) την κατανοούν ως “αυτολύπηση” ή και ακόμα ως “κανάκεμα” του εαυτού, χωρίς αυτός να το αξίζει.
Με πόσο άραγε επικριτικό τρόπο έχουμε γαλουχηθεί για να παρεξηγουμε με τόσο έντονο τρόπο αυτή τη λέξη;
Όχι, αυτοσυμπονια δε σημαίνει ούτε να λυπόμαστε τους εαυτούς μας, ούτε να μην αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεών μας. Σημαίνει όμως ότι δε χρειάζεται να “αυτομαστιγωνόμαστε” για το κάθε λάθος μας, σημαίνει ότι είναι καλό να μην είμαστε υπερβολικά αυστηρές με εμάς, σημαίνει ότι ο ίδιος μας ο εαυτός έχει ανάγκη από ευγένεια και κατανόηση, όπως άλλωστε θα κάναμε και προς κάποιο φιλικό μας πρόσωπο σε αντίστοιχη περίπτωση (έχετε προσέξει πόσο πιο “ελαστικοί” είμαστε απέναντι στους άλλους σε σχέση με εμάς τους ίδιους;).
Η ικανότητα της αυτοσυγχώρεσης συνδέεται άμεσα με την αυτοσυμπόνια. Και πάλι, το να μπορούμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας δε σημαίνει το να μην αντιλαμβανόμαστε τα λάθη μας. Δε σημαίνει ότι είναι εντάξει να πληγώνουμε άτομα που βρίσκονται δίπλα μας, ούτε να μην επεξεργαζόμαστε τις πράξεις μας και τις συνέπειές τους.
Σημαίνει όμως (όπως βλέπουμε και από αυτό το illustration από
My Self-Love Supply) ότι μπορούμε να μην είμαστε σκληρές προς τις εαυτες μας, ότι είναι ανθρώπινο να κάνουμε κάποτε λάθη, ότι τα λάθη μας μπορούν να είναι μια αφετηρία για προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη, ότι αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας με όλα τα κομμάτια που αυτοί κουβαλούν.
