(Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί απόδοση στα ελληνικά μιας ανάρτησης του Huffington Post)

Όπως αναφέρεται στην ανάρτηση, καθώς όλοι οι άνθρωποι συχνά-πυκνά περνούν φάσεις στρες, θλίψης ή πένθους, συχνά αδυνατούν να αντιληφθούν πότε η κατάσταση γίνεται πραγματικά δύσκολη και επομένως δεν παίρνουν εύκολα την απόφαση να επισκεφτούν έναν ειδικό. Το “στίγμα” που συνοδεύει την ψυχική ασθένεια παίζει και αυτό το ρόλο του, καθώς πολλοί άνθρωποι φοβούνται ότι αν ζητήσουν ψυχολογική συνδρομή θα θεωρηθούν “τρελοί” από το περιβάλλον τους.

Όλο αυτό βέβαια εμποδίζει έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό ατόμων να αισθανθεί καλύτερα, να ανακουφιστεί και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του. Ένα πρόβλημα που δεν επιλύνεται συχνά επιδεινώνεται. Παράλληλα, όσο πιο σύντομα προσπαθήσει κάποιος να βρει λύση, τόσο ευκολότερο θα είναι το να την επιτύχει.

Ποιά είναι λοιπόν τα σημάδια που μας δείχνουν ότι αυτό που νιώθουμε είναι ίσως εντονότερο από το σύνηθες, το “καθημερινό”;

Τα αρνητικά συναισθήματα (για παράδειγμα άγχος και θλίψη) είναι έντονα και παρουσιάζονται σε μεγάλη συχνότητα.

Η εμπειρία ενός τραυματικού γεγονότος (όπως κάποιος θάνατος, χωρισμός ή απόλυση) συνεχίζει να επηρεάζει έντονα τη λειτουργικότητά μας. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε μέσω απόσυρσης από όλους και από όλα, είτε μέσω υπερεμπλοκής.

Συχνοί ανεξήγητοι πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι ή ευάλωτο ανοσοποιητικό σύστημα.
Η συναισθηματική φόρτιση μπορεί να μας επηρεάζει και σωματικά εκτός από ψυχολογικά.

Συχνή χρήση υποκαταστάτων (όπως αλκόολ, ουσίες ή και μεγάλες ποσότητες τροφής). Προειδοποιητική είναι ακόμα και η συχνή σκέψη λήψης τέτοιου είδους υποκαταστάτων, ακόμα και αν εν τέλει δεν πραγματοποιείται.

Αρνητική ανατροφοδότηση από το εργασιακό περιβάλλον. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία ψυχολογικής φύσης, συχνά αποκτούν προβλήματα συγκέντρωσης και προσοχής που επηρεάζουν τη δουλειά τους και μειώνουν την αποδοτικότητά τους. Συχνά δε αισθάνονται αποκομμένοι και αδιάφοροι ως προς την εργασία τους, ακόμα και αν στο παρελθόν συνήθιζε να τους δίνει χαρά.

Αποστασιοποίηση από δραστηριότητες που παλαιότερα μας ευχαριστούσαν. Αυτές μπορούν να είναι χόμπι, συναντήσεις με φίλους και γενικώς διάφορες καταστάσεις που παλιά βλέπαμε με ευχαρίστηση, ενώ τώρα νιώθουμε πως έχει χαθεί το νόημα.

Δυσκολία στις σχέσεις με αγαπημένα άτομα. Μπορεί να χαρακτηρίζεται από έλλειψη επικοινωνίας, ή γενικότερα από ένα αρνητικό συναίσθημα.

Οι φίλοι μας λένε ότι ανησυχούν για εμάς. Συχνά οι άλλοι, ιδίως αυτοί που ενδιαφέρονται για εμάς, μπορούν να αντιληφθούν στοιχεία και αλλαγές στην συμπεριφορά μας που ενδεχομένως να χρειάζονται διερεύνηση.

Για περισσότερες λεπτομέρειες (στα αγγλικά) μπορείτε να διαβάσετε την αρχική πήγη.

Απόδοση στα ελληνικά:

Βάνα Νικολοπούλου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας (MSc Πανεπιστημίου Αθηνών)

Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια (PostGrad Dip)

Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής (MEd Glasgow University)